miércoles, 15 de octubre de 2008

PUNKTUALIZATE!!!!!!!!!





Boas a tod@s!!!




Ruper lioume (unha vez máis), para que colabore no seu blog falando dunha cousa da que el sabe moito máis que eu: música. Pero bueno, intentarei falar do que máis me gusta a min, o punk rock, e deixarvos algúns artigos para que se non conhecedes ós grupos dos que vou falar, pois vos vaian soando e se os conhecedes, pois para dicirvos o que xa sabedes e perder o tempo lendo as minhas palabras.








Logo desta breve, pero intensa intro, imos ó lío, e como non podería ser doutra maneira o meu priemiro artigo ten que ser por obligación daquel gran grupo que forma parte das nosas vidas e das nosas lembranzas, un grupo que marcou un principio e deixou o caminho a seguir para moitos de nós: LA POLLA RECORDS.



Este grupo que vedes á vosa esquerda, naceu polo ano 1979, alá polas terras de Euskadi, nin máis nin menos que en Agurain, e todo comezou pois como empezamos moitos, para matar o tempo e facer música sabendo o máis esencial: tocar un mínimo, raiba, espectáculo e sempre tendo algo que dicir, o que vén sendo a esencia do punk-rock(que chaman os entendidos).



Voltando á Polla, o nome "saíu porke diciamos moito "me cagon la polla" e records non sabiamos ke keria dicir disco en ingles, xa ke non sabiamos, senón ke puxémosllo no sentido dos records de atletismo". Pois así comezou o que logo acabou sendo un fenómeno de xuntar xente nos seus directos. Unha carreira que comezou coa grabación dunha maketa no 1981 e que ata o 1983 non sacaron o seu 1º disco chamado "Y ahora qué?" , carreira que desgraciadamente rematou no 2006 co seu último cd: "El último (el) de La Polla", pero que polo caminho deixaronnos grandes perlas coma o Salve, Revolución, Ellos dicen Mierda ou Carne pa la picadora, sen contar os seus grandes directos.



Como anécdotas a destacar, La Polla Records, tivo grandes problemas na súa dilatada historia, cambiou varias veces de componhentes, tivo que cambiar o nome do grupo e deixalo só en La Polla, debido a unha sentenza xudicial que lles estaba prohibindo terminantemente seguir utilizando o nome La Polla Records, aínda así e cando a lei falla en contra deles sacan un cd máis con LPR e co título de: "Bajo presión" , tamén houbo unha época na que se distanciaron seis meses por unha bronca entre evaristo (alma do grupo e voz) e oresto, e por suposto e o máis importante La Polla records tivo que superar a morte de Fernando, o batería do grupo no ano 2002 (pero, como eles mesmos dicían: "la vida sigue su curso a un tiempo cruel, y extraña implacable y hermosa,alargando el pasado encogiendo el presente, repartiendo futuros inebitables, juntando y separando gente.)


Pois en resumo ista é máis ou menos a historia desta gran banda. Dicir que o seu cantante evaristo, o cal é algo digno de ver enriba dun escenario, aínda segue en activo co seu grupo Gatillazo e ten cd´s con The Kagas e The Meas, ambos moi bos, pero algo diferentes á Polla.


Pra rematar deixobos a seguinte dirección http://www.youtube.com/watch?v=QkqybhMa2QU

e a desfrutar con este vídeo, dunhas das últimas actuacións do grupo.


Ata a próxima e sede Punktuais!!


Pablete.

lunes, 29 de septiembre de 2008

METRO ROCK 2008




20 de setembro , sabado , a ultima festa do verán , amigos , cervexa , calimocho , fume , campo , árbores ... ANDRES !!!!!!



Aqui temos a FOX xusto antes de sair para o concerto .


E por suposto para ir o metrorock o mellor medio de transporte posible e o metro .
Mirade que cara de felicidade ten o FOX de camiño o concerto sentadiño , cóa súa camiseta de CALAMARO .


" SIEMPRE SEGUI LA MISMA DIRECCION , LA DIFICIL LA QUE USA EL SALMON "

Tedes que perdoar , que non estivera moi activo ultimamente , nin fun a concertos nin publiquei artigos ahhhhhhhhhhhh , en fin un desatre . Pero bueno este foi un bo festival , e dun festival inmortalizanse bos momentos e bos recordos . Vou compartir uns cantos con vos .



"EL TIO CALAMBRES " deu un concerto cheo de positivismo . Moi acertado para empezar unha boa tarde .
Eu son bo fisionomista , e vendo o concerto pensei : " joder este tipo pareceseme o baixista de JOSELE SANTIAGO " ( nunha ocasion que vin a JOSELE en NOIA nas festas 07 , o cantante de EL TIO CALAMBRES actuaba como baixista ) ademais de tocar con JOSELE , tocaba o baixo con SUPER SKUN ...


MIGUEL acobou todo chimpin . jajaja


13th Floor Elevators

Bueno, é dificil definir a psicodelia máis aló do seu significado etimolóxico. A manifestación do alma, neste caso que nos ocupa provocada pola inxesta de drogas variadas e dispares, creou un estilo de música marcado pola distorsión tanto vocal como instrumental. E diso vou falar nos seguintes posts, espallados no tempo como xa sabedes :P

13th Floor elevators son os primeiros, alomenos os primeiros que utilizaron a palabra psicodelia nun dos seus albums, The psiquedelic sounds of 13 Floor elevators (1966) E non só son os primeiros, se non que case poden ser os mellores. Tocaban o xarrón eléctrico, imaxinádeo, ou mellor, mirádeo no video. Pouco máis pódese dicir de eles. A Rocky Erickson collérono con Marihuana e pra non ir ó cárcere declarouse mentalmente incapaz, ingresando tres anos nunha institución mental. Deixou a medias a grabación de Bulls of the wood (1968) que era o terceiro álbum de 13th Floor elevators.

Por certo, pra deixar a un lado ós mitos que tan a cotío nos venden, non eran da soleada California, se non da tamén soleada pero árida e conservadora Austin. Texas. ;P

miércoles, 17 de septiembre de 2008

domingo, 14 de septiembre de 2008

curiosidades e algunha foto de rosendo

Rosendo Mercado , naceu o 23 de febreiro de 1954 en Madrid .


No ano 1972 formou o seu primeiro grupo FRESA .




Tempo despois formou parte do grupo ÑU , o cal abandonou polas constantes disputas que mantiña con JOSE CARLOS MOLINA .

No ano 1978 reaparece como frontman do grupo LEÑO , un dos mais importantes grupos do rock and roll do panorama español .



Por problemas internos e cando se encontraban no mais alto da sua carreira , LEÑO disolvese .


En 1985 publica o seu primeiro disco LOCO POR INCORDIAR .


domingo, 10 de agosto de 2008

JOHAN SINDEL .

ESTE E UNHA FOTO PROMOCIONAL DE CANDO EU PERTENCIA O GRUPO .

ABAIXO DEIXO UNHA ENTREVISTA QUE LLE FIXERON A CRISTOVAL NA VOZ DE GALICIA .

«Aquí no hay medios para que la cultura musical se desarrolle con optimismo»

CRIS VEIGA Guitarrista, cantante y compositor

Autor:
Beatriz Antón
Fecha de publicación:
24/1/2008

Su padre le enseñó los primeros acordes siendo aún pequeño, pero fue en Estados Unidos donde Cristóbal Veiga (Ferrol, 1974) descubrió su vocación musical. Allí se empapó del sonido grunge y alternativo de Nirvana y cayó rendido a los pies de una guitarra electrónica que le regaló un amigo. Corría el año 1992 y su carrera musical estaba a punto de comenzar. Al llegar a Ferrol, Cris Veiga entró en la banda Viento Sur. Y, desde entonces, ya no paró. Ha estado en varios grupos (The Flying Cabbages o La Sociedad Protectora de los Hombres Mono, entre otros) y en la actualidad actúa en solitario y junto a las bandas Johan Sindel y Bang 74.
-Lleva ya quince años en el mundo de la música, que se dice pronto. ¿Cuándo empezó era más difícil tocar en Ferrol?

-¡Qué va! No era ni más ni menos difícil que ahora. Lo que ocurre es que aquí no hay industria ninguna, ni tampoco medios para que la cultura musical se desarrolle con optimismo. Estar en Ferrol y tocar está bien, pero estamos a años luz del mecanismo industrial donde se mueve todo. El tejemaneje está en Madrid.

-Así que de lo de vivir de la música en esta ciudad ya ni hablamos...

-¡Uffff...! Eso es una utopía.

-Sin embargo, ahora planea grabar varios discos, ¿no?

-Así es. En estos momentos mi principal proyecto es grabar un disco de canciones en castellano con Johan Sindel (con Alvarito Lamas, Pipo García y Óscar Porta) y otro trabajo con temas en inglés junto a Bang 74 (con Rogelio Arias y los hermanos Óscar y Fran Millarengo). Para sacarlos adelante nos vamos a autofinanciar. No tenemos productor y, de esta forma, además, tenemos más libertad para hacer el disco como queremos.

-Y para los que nunca los hayan escuchado, ¿cómo diría que suenan estos grupos?

-En Johan Sindel cantamos en castellano, pero su sonido se acerca mucho a la música americana, con influencias de soul y del pop británico. El estilo de Bang 74 es muy diferente. Hacemos power pop , con un sonido muy garajero y cantamos en inglés.

-¿En qué se inspira para escribir?

-En nada en particular. Escribo sobre cosas o historias que tienen sentido para mí, y luego, si alguien se siente identificado, mejor que mejor.

GLUECIFER

martes, 5 de agosto de 2008

Como decíamos onte

sempre tiven unha pequena predilección polos músicos malditos, eses que deciden apretar o gatillo cando o canon está na boca, ou neste caso, dos que empurran a cadeira cos pés mentras a soga apreta o seu pescozo.

Ian Curtis só tiña 23 anos cando tomou a decisión de rematar coa súa vida, só, na súa casa de Manchester, demostrou que o seu lado escuro era algo máis que unha pose publicitaria, máis que unha inquietude artística, era unha presión que non soportou. Din que antes do suicidio escoitou o disco The Idiot, de Iggy. Facía pouco que se divorciara da súa muller, esa que escolleu como epitafio o título dunha das cancións máis coñecidas de Ian, Love will tear us apart

Só queda claudicar ante o xenio de Manchester, referencia para as vindeiras xeracións, deixou himnos á altura de moi poucos- Ídolos

martes, 29 de julio de 2008

RUSSIAN RED : BELEZA EN XERAL.

Aqui vos deixo unhas fotos de LURDES ( RUSSIAN RED ) onde podedes admirar a sua beleza fisica , da que como vedes vai sobrada .


http://www.myspace.com/russianready este e un link para entrar no myspace de russian red e poder admira-la sua musica , tan bela como o seu rostro.

domingo, 27 de julio de 2008